piątek, 29 grudnia 2017

Roman Czejarek po raz drugi

Witam, cześć i czołem! Jak w poprzednim poście, tak też dziś przedstawiam wam autografy zdobyte na zeszłorocznych targach książki w Krakowie - autografy znanego dziennikarza Romana Czejarka. Jedno zdjęcie bez dedykacji przeznaczam na wymianę, a ponadto udało mi się zrobić z nim zdjęcie. Oto i one:




Zdjęcie z Panem Romanem:


środa, 27 grudnia 2017

Marek Kamiński po raz drugi

Witam, cześć i czołem! Dużo prezentów pod choinką było? Jak w poprzednim poście, tak też dziś przedstawiam wam autografy zdobyte na zeszłorocznych targach książki w Krakowie - autografy znanego podróżnika i polarnika Marka Kamińskiego. Zdjęcia bez dedykacji przeznaczam na wymianę, a ponadto udało mi się zrobić z nim zdjęcie. Oto i one:





Zdjęcie z Panem Markiem:



niedziela, 24 grudnia 2017

GRYFNEJ WILIJI ŻYCZA!


Niychej Dzieciontko szczyńściym Wos darzy 
Zdrowie do tymu co tako marzy. 
A familijom pszonie na zowdy 
Siył fest dołoży jako tyż prowdy.

Życza czasu piyknego 
Bożonarodzyniowego, 
Makowek, kapra fajnego,
autografa nowego 
I Dzieciontka bogatego! 

Winszuja cobyście bez te Godnie Świynta i cołki Nowy Roczek byli wyzgerni jak nowonarodzony we betlyjce Ponboczek! 


piątek, 22 grudnia 2017

161. Włodzimierz Lubański

Witam, cześć i czołem! Jak w poprzednim poście, tak też dziś przedstawiam wam autograf zdobyty na zeszłorocznych targach książki w Krakowie - autograf znango i jednego z najlepszych polskich piłkarzy w historii - Włodzimierza Lubańskiego. Udało mi się zrobić z nią zdjęcie. Oto i on:


Zdjęcie z Panem Włodzimierzem:


Garść informacji:

"Włodzimierz Leonard Lubański (ur. 28 lutego 1947 w Gliwicach) – polski piłkarz występujący na pozycji środkowego napastnikareprezentant Polskiolimpijczyktrener. 
Wychowanek Sośnicy Gliwice, następnie reprezentował barwy GKS-u GliwiceGórnika Zabrze (siedmiokrotny mistrz Polski, sześciokrotny zdobywca Pucharu Polski), KSC LokerenValenciennes FCStade Quimper oraz KRC Mechelen. Z reprezentacją Polski zdobył mistrzostwo olimpijskie (1972) oraz uczestniczył w mistrzostwach świata 1978. Najmłodszy zawodnik i strzelec reprezentacji Polski (16 lat i 188 dni), a także drugi (48 bramek) spośród najskuteczniejszych strzelców w historii narodowej kadry. Zasłużony Mistrz Sportu, członek Klubu Wybitnego Reprezentanta. 
Włodzimierz Lubański jest absolwentem Technikum Chemicznego w Gliwicach o profilu ceramik. Karierę piłkarską rozpoczął w 1957 roku w juniorach Sośnicy Gliwice, którego prezesem był jego ojciec – Władysław, sekretarz partii PZPR w kopalni Sośnica. Następnie w latach 1958–1962 grał w juniorach GKS-u Gliwice, a potem rozpoczął profesjonalną karierę w Górniku Zabrze, w barwach którego zadebiutował w ekstraklasie dnia 21 kwietnia 1963 roku w meczu u siebie z Arkonią Szczecin zastąpił w drugiej połowie Erwina Wilczka, a w 72. minucie meczu strzelił swoją pierwszą bramkę w ekstraklasie, podwyższając wynik na 3:0, a mecz zakończył się zwycięstwem Górnika Zabrze 4:0. W całym sezonie 1962/1963 rozegrał 8 meczów i strzelił 4 gole oraz zdobył pierwsze mistrzostwo Polski, które zdobył z klubem jeszcze sześciokrotnie (1963196419651966196719711972) oraz dwukrotnie zdobył wicemistrzostwo Polski (19691974), zajmował 3. miejsce w ekstraklasie (19681970), sześciokrotnie zdobywał Puchar Polski (196519681969197019711972). 
Także czterokrotnie z rzędu był królem strzelców ekstraklasy (1966-1969) oraz dwukrotnie zdobywał tytuł „Piłkarza Roku” w plebiscycie katowickiego „Sportu” (1967, 1970), a także w 1972 roku w tym plebiscycie zdobył „Złotego Buta”. 
W 1967 roku został pierwszym Polakiem, który znalazł się w rankingu plebiscytu France Football na najlepszego piłkarza Europy, zajął wtedy 16 miejsce, w którym został sklasyfikowany także w 1969 roku (23. miejsce), w 1972 roku (7. miejsce) oraz w 1973 roku (17. miejsce). 
Natomiast w europejskich pucharach Lubański z klubem dotarł do ćwierćfinału Pucharu Europy 1967/1968, a w sezonie 1969/1970 z klubem osiągnął największy sukces polskiej klubowej piłki nożnej – dotarł do finału Pucharu Zdobywców Pucharów, czego Górnik Zabrze dokonał w dramatycznych okolicznościach w półfinale z włoską AS Roma, gdyż nawet trzeci mecz pomiędzy tymi drużynami w Strasburgu (1:1 po regulaminowym czasie gry - bramka Lubańskiego w 40. minucie), mimo rozegrania w nim dogrywki, w związku z czym o awansie decydował rzut monetą, który okazał się korzystny dla Górnika Zabrze, który dnia 29 kwietnia 1970 roku na Praterstadion w Wiedniu grał w finale z angielskim Manchesterem City, w którym Lubański strzelił bramkę na 2:2, jednak na stadionie zgasło światło i austriacki sędzia Paul Schiller bramki nie uznał, w konsekwencji czego Górnik Zabrze przegrał mecz 2:1, a Lubański z 7 bramkami został królem strzelców rozgrywek, którym został również sezon później (8 bramek), a Górnik Zabrze dotarł do ćwierćfinału Pucharu Zdobywców Pucharów, w którym ulegli angielskiemu Manchesterowi City (2:0, 0:2, 1:3). 
W 1970 po finale Pucharu Zdobywców Pucharów z Manchesterem City do Górnika Zabrze zgłosili się przedstawiciele Realu Madryt z ofertą kupna Lubańskiego za rekordowe jak na owe czasy 1.000.000 $ jednak mimo intratnej propozycji na transfer nie zgodził się Komitet Centralny Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. 
Po ciężkiej kontuzji doznanej w 1973 roku podczas meczu reprezentacji Polski, coraz rzadziej pojawiał się boisku, a dnia 15 czerwca 1975 roku rozegrał swój ostatni mecz w ekstraklasie, w którym Górnik Zabrze przegrał u siebie 0:5 z Legią Warszawa. Łącznie w ekstraklasie rozegrał 235 meczów, w których strzelił 155 goli, a we wszystkich rozgrywkach rozegrał dla Górnika Zabrze 315 meczów, w których strzelił 228 goli. 
Następnie wyjechał do Belgii, gdzie został zawodnikiem klubu Eerste klasse – KSC Lokeren, w którym występował do 1982 roku. Rozegrał w tym klubie 196 meczów ligowych, w których zdobył 82 bramki, a w sezonie 1980/1981 zdobył wicemistrzostwo Belgii, a także dotarł do finału Pucharu Belgii oraz do ćwierćfinału Pucharu UEFA. Następnie w sezonie 1982/1983reprezentował barwy drugoligowego francuskiego klubu Valenciennes FC, w barwach którego został królem strzelców rozgrywek, a trenerem był jego były klubowy kolega z Górnika Zabrze– Erwin Wilczek, a w latach 1983-1985 reprezentował barwy Stade Quimper, gdzie był również grającym trenerem (58 meczów, 14 goli), a potem przeniósł się do drugoligowegobelgijskiego klubu – KRC Mechelen (również jako grający trener), w którym w 1986 roku po rozegraniu 1 meczu ligowego zakończył w wieku 39 lat piłkarską karierę. 
Włodzimierz Lubański w latach 1961–1963 grał w juniorskiej reprezentacji Polski. W dniu 4 września 1963 roku na Stadionie Miejskim w Szczecinie wraz z klubowym kolegą, Zygfrydem Szołtysikiem zadebiutował w seniorskiej reprezentacji Polski w wygranym 9:0 meczu towarzyskim z reprezentacją Norwegii, której w 67. minucie strzelił swoją pierwszą bramkę w reprezentacji Polski (zanim w 71. minucie został zmieniony przez Józefa Gałeczkę), dzięki czemu w wieku 16 lat i 188 dni został najmłodszym debiutantem i strzelcem reprezentacji Polski w historii. 
Dnia 27 maja 1971 roku w Moskwie wystąpił w meczu pożegnalnym słynnego radzieckiego bramkarza – Lwa Jaszyna w drużynie Gwiazd FIFA wraz z Zygmuntem Anczokiem, oraz w meczu Europa-Ameryka Południowa. 
W 1972 roku został powołany przez selekcjonera Kazimierza Górskiego na turniej olimpijski 1972 w Monachium, podczas którego rozegrał 6 meczów i strzelił 2 bramki, a reprezentacja Polski po wygranej 2:1 w meczu finałowym z obrońcami tytułu – reprezentacją Węgier, po raz pierwszy w historii została mistrzem olimpijskim. 
Dnia 6 czerwca 1973 roku podczas wygranego 2:0 meczu eliminacyjnego mistrzostw świata 1974 na Stadionie Śląskim w Chorzowie, w 47. minucie ustalił wynik meczu, a siedem minut później został sfaulowany przez Roya McFarlanda, odnosząc kontuzję więzadła krzyżowego, wykluczającą go z gry na dwa lata (w tym z mistrzostw świata 1974 na których reprezentacja Polski zajęła trzecie miejsce), jednak po wielu latach sam Lubański w swoich wspomnieniach przyznał, że kontuzja nie była wynikiem faulu Roya McFarlanda, lecz wcześniejszego urazu powstałego z powodu nieodpowiedniego przygotowania do meczu. 
W reprezentacji Polski ponownie zagrał za kadencji selekcjonera Jacka Gmocha dnia 31 października 1976 roku w meczu eliminacyjnym mistrzostw świata 1978, w którym reprezentacja Polski na Stadionie Dziesięciolecia w Warszawie wygrała 5:0 z reprezentacją Cypru. W dniu 21 września 1977 roku na Stadionie Śląskim w Chorzowie podczas wygranego 4:1 meczu eliminacyjnym mistrzostw świata 1978 z reprezentacją Danii, w 38. minucie mając szansę na zdobycie bramki, zrezygnował ze strzału i przeskoczył nad bramkarzem rywali Perem Poulsenem, aby nie narazić go na kontuzję, a strzał dokończył Grzegorz Lato, podwyższając wynik na 2:0. Za to zachowanie Lubański otrzymał w 1978 roku nagrodę Fair play UNESCO oraz w tym samym roku został powołany przez selekcjonera Jacka Gmocha na mistrzostwa świata 1978 w Argentynie, na których reprezentacja Polski zakończyła udział w drugiej rundzie, a Lubański rozegrał 5 meczów i nie strzelił bramki, zaś wkrótce po zakończeniu turnieju odszedł z reprezentacji Polski, z którą po raz ostatni wystąpił w 1980 r. w zremisowanym 1:1 towarzyskim spotkaniu z Czechosłowacją na Stadionie Śląskim w Chorzowie, strzelając swojego 48. gola, co było rekordem kraju do 5 października 2017, kiedy pobił go Robert Lewandowski. (W czasie, gdy mecz był rozgrywany, bramka ta uznawana była za pięćdziesiątą, ale potem w wyniku skreślenia z listy oficjalnych meczów reprezentacji niektórych spotkań z reprezentacjami olimpijskimi, liczbę tę zweryfikowano.) Łącznie w latach 1963–1980 Włodzimierz Lubański w reprezentacji Polski rozegrał 75 meczów, w których strzelił 48 goli. 
Po zakończeniu kariery piłkarskiej został w Belgii, gdzie ukończył Szkołę Trenerów Federacji Belgijskiej przy Stadionie Heysel i mieszka do dziś. W latach 1986-1987 szkolił młodzież Anderlechtu, a w latach 1987-1988 był trenerem KSC Lokeren, a w latach 1988-1990 i 2006-2010 asystentem trenerów. W 1990 roku założył firmę „Lubański Sport-Management”, a od 1994 roku ma menadżerską licencję FIFA. Komentuje także mecze reprezentacji Polski w telewizji. Był jednym z bliższych doradców trenera Jerzego Engela. Przez jakiś czas prowadził także kawiarnię. 
W 2003 został uznany za najlepszego polskiego piłkarza 50-lecia UEFA. 
Został członkiem komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed przyspieszonymi wyborami prezydenckimi 2010. 
Dnia 18 sierpnia 2011 roku Włodzimierz Lubański jako pierwszy został wyróżniony tytułem Honorowego Ambasadora Górnika Zabrze, a dnia 20 sierpnia 2012 roku został wyróżniony tytułem Honorowego Obywatela Miasta Zabrze. 
Dnia 31 maja 2016 roku został patronem Centrum Sportowo-Konferencyjnego w Gniewinie. 
O Włodzimierzu Lubańskim powstało kilka książek, m.in. Ja, Lubański Krzysztofa Wyrzykowskiego (1990), Włodek Lubański. Legenda polskiego futbolu Włodzimierza Lubańskiego i Przemysława Słowińskiego (2008), Życie jak dobry mecz Włodzimierza Lubańskiego i Michała Olszańskiego (2016). 
Włodzimierz Lubański jest żonaty z Grażyną Lubańską, z którą ma dwójkę dzieci: syna Michała i córkę Małgorzatę. Jest kolekcjonerem win i miłośnikiem malarstwa polskiego, zwłaszcza Piotra Michałowskiego." - Wikipedia

Oryginał - tak
Adres - -
Dedykacja - tak
Czas oczekiwania - -