sobota, 18 kwietnia 2015

50. Krystyna Janda

Ostatni to autograf znanej polskiej aktorki Krystyny Jandy.  

Krystyna Jolanta Janda (ur. 18 grudnia 1952 w Starachowicach) – polska aktorka filmowa i teatralnareżyserkaprozaiczka i felietonistka, piosenkarka; dyrektor artystyczny Teatru Polonia w Warszawie.
Krystyna Janda jest absolwentką Państwowego Liceum Plastycznego. W 1975 ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Warszawie.
Janda debiutowała jeszcze w czasie studiów rolą Maszy Kułyginy w dramacie Trzy siostry Antona Czechowa w reżyserii Aleksandra Bardiniego w Teatrze Telewizji w 1974; w tym samym roku zagrała rolę Manekina 34 w ulicznej grotesce scenicznej Bal manekinówBrunona Jasieńskiego w reżyserii Janusza Warmińskiego. W 1976 zagrała rolę Doriana Graya w Portrecie Doriana Graya Oscara Wilde’a w adaptacji Johna Osborne’a i reżyserii Andrzeja Łapickiego w Teatrze Małym w Warszawie. W latach 1976–1987 była aktorką Teatru Ateneum w Warszawie.
Powszechnie uważa się, że jej debiutem filmowym była rola Agnieszki w filmie Andrzeja Wajdy – Człowiek z marmuru(1976). Po raz pierwszy na ekranie pojawiła się jednak w 1973 r. w serialu „Czarne chmury” jako dziewczyna tańcząca na chłopskim weselu. Grywa najczęściej postacie kobiet silnych i zdecydowanych o bogatym życiu wewnętrznym. Do najbardziej znanych należą jej role w filmach: Człowiek z żelazaPrzesłuchanie oraz Kochankowie mojej mamy.
Na estradzie Janda debiutowała w 1977 na XV Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu piosenką Guma do żucia z muzyką i do słów Marka Grechuty.
Od lat 80. gra nieprzerwanie w filmach kinowych i telewizyjnych oraz w sztukach teatralnych. Od 10 lat także reżyseruje w teatrze i telewizji. Ma na swoim koncie reżyserię filmu fabularnego Pestka, według kultowej powieści o miłości autorstwa Anki Kowalskiej.
W teatrze zagrała około 60 ról od antyku przez Szekspira do współczesnego repertuaru teatralnego polskiego i światowego. Przy czym ma na swoim koncie sukcesy właściwie we wszystkich gatunkach scenicznych. Największym sukcesem była Medea Eurypidesa. Miała w swoim repertuarze wiele monodramów, z których każdy był sukcesem. Zagrała także około 45 ról od klasycznych do współczesnych w Teatrze Telewizji oraz około 50 ról w filmach fabularnych.
Jest jedną z ulubionych aktorek Andrzeja Wajdy. Poza Człowiekiem z marmuru, kontynuowała współpracę z reżyserem w jego kolejnych dziełach, jak np.: Człowiek z żelazaDyrygent, czy Bez znieczulenia.
Jest laureatką wielu nagród przyznawanych w Polsce, jak i na świecie. Za rolę w filmie Przesłuchanie otrzymała Złotą Palmę na festiwalu w Cannes, a za rolę w filmie Zwolnieni z życia Waldemara Krzystka – Srebrną Muszlę w San Sebastian. Za rolę w filmie niemiecko-francuskim Laputa knerii Helmy Sanders-Brahms została nagrodzona na festiwalu w Montrealu.
Gra, śpiewa, reżyseruje, pisze felietony, wydała 6 płyt i 5 książek. Wielokrotnie nagradzana jako najpopularniejsza i najbardziej ceniona aktorka w kraju. W roku 1998 w ankiecie „Koniec wieku” przeprowadzonej przez tygodnik „Polityka” została wybrana do grona najwybitniejszych aktorów XX wieku.
W 2000 roku odbyła jedną z największych tras teatralnych w historii polskiego teatru (Sto twarzy Krystyny Jandy). W ciągu dwóch miesięcy zagrała 48 spektakli w 8 największych miastach Polski.
W 2005 roku podjęła też – jako jedna z pierwszych – wyzwanie stworzenia własnego, prywatnego teatru w Warszawie, Teatru Polonia. Jest również fundatorką i Prezesem Zarządu Fundacji Krystyny Jandy na rzecz Kultury. 16 stycznia 2010 roku Fundacja Krystyny Jandy na rzecz Kultury świętowała otwarcie nowej sceny nazwanej Och-teatr, mieszczącej się w Warszawie przy ulicy Grójeckiej w sali dawnego kina „Ochota”.
W maju 2006 roku otrzymała nagrodę Medaille Charlemagne pour des Medias Européens (Medal Karola Wielkiego Europejska nagroda mediów) za wybitny dorobek aktorski, zaangażowanie w europejskie porozumienie między Wschodem i Zachodem oraz walkę o równouprawnienie kobiet. W tym samym roku za rolę Tonki Babić w spektaklu Ucho, gardło, nóż (w jej własnej reżyserii) została nagrodzona prestiżowym Feliksem Warszawskim.
5 stycznia 2008 zmarł jej mąż Edward Kłosiński, którego poślubiła w 1981 roku. Jest matką trójki dzieci: córki Marii Seweryn oraz dwóch synów, Adama i Jędrzeja Kłosińskich. Mieszka w podwarszawskim Milanówku. Pisuje felietony m.in. do magazynu „Poradnik Domowy”, a wcześniej także do miesięczników Pani oraz Uroda, występuje w reklamach telewizyjnych. Prowadzi bloga.
Zasiada w Radzie Nadzorczej Fundacji Okularnicy.
Oryginał - tak
Adres - agencjakj@gmail.com
Dedykacja - nie
Czas oczekiwania - 6 dni

49. Krystyna Prońko

Następny przyszedł mi po bardzo krótkim czasie - 3 dni. Oto on - autograf Krystyny Prońko:
Krystyna Prońko (ur. 14 stycznia 1947 w Gorzowie Wielkopolskim) polska piosenkarka i kompozytorkapedagog muzyczny, a także osobowość telewizyjna.
Jej rodzina wywodziła się z Łemkowszczyzny i przed II wojną światową mieszkała na kresach wschodnich (terenie obecnej Białorusi), a po wojnie osiedliła się w Gorzowie Wielkopolskim, gdzie Krystyna Prońko się urodziła. Ukończyła technikum chemiczne - dziś noszące nazwę Zespołu Szkół Technicznych i Ogólnokształcących (w skrócie: ZSTiO) w Gorzowie Wielkopolskim, następnie studiowała na Wydziale Jazzu i Muzyki Rozrywkowej Akademii Muzycznej w Katowicach, gdzie uzyskała dyplom magistra sztuki wraz z nagrodą rektorską rektora Mikołaja Góreckiego. Debiutowała w 1969 z zespołem Respekt na I Ogólnopolskim Festiwalu Awangardy Beatowej w Kaliszu. Współpracowała z Czesławem Niemenem (śpiewając w chórkach), zespołami Refleks, Skaldowie i Czerwone Gitary. W czasie studiów śpiewała w akademickim Big Bandzie, a w latach 1987–1989 występowała z big bandem Gustava Broma. W 1973 wstąpiła na Festiwalu Wokalistów Jazzowych w Lublinie i na Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu, gdzie wyróżniono jej interpretacje piosenek „Po co ci to chłopcze” oraz „Umarłe krajobrazy”. Dwa lata później, w 1975 zdobyła w Opolu główną nagrodę[1] za utwór „Niech moje serce kołysze Ciebie do snu”, czym powtórzyła swój pierwszy sukces. Przebój ten uzyskał także miano piosenki roku w plebiscycie prestiżowego magazynu muzycznego „Non Stop”. Występowała na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze. Na Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu występowała jeszcze wielokrotnie, m.in. w roku 1979, 1980, 1981, 1986 czy 1987. Według plebiscytu pisma „Non Stop” Krystyna Prońko dwukrotnie - w roku 1975 i 1977 - została uznana za najpopularniejszą wokalistkę w Polsce . W 1980 została okrzyknięta Piosenkarką Roku. Kilkakrotnie śpiewała także na jednym z największych festiwali jazzowych Jazz Jamboree, Praskim Festiwalu Jazzowym czy Festiwalu w Castlebar .
W latach 1979–1981 prowadziła klasę śpiewu w Akademii Muzycznej w Katowicach. Przez rok pracowała również z młodymi piosenkarzami w Teatrze Muzycznym w Gdyni. W 1981 brała udział w wystawionym przez Teatr oratorium Ernesta Brylla do muzyki Wojciecha Trzcińskiego Kolęda-Nocka. Po wprowadzeniu stanu wojennego przedstawienie zostało zdjęte z afisza, a Krystyna Prońko została zwolniona z pracy tak w Akademii Muzycznej w Katowicach jak i z Teatru Muzycznego w Gdyni . Wielokrotnie prowadziła warsztaty bluesowe dla wokalistów w Bolesławcu. Od października 2001 prowadziła klasę śpiewu na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej na Wydziale Artystycznym w Instytucie Muzyki w Lublinie.
W 1991 roku założyła własne wydawnictwo płytowe Power Music. W okresie 1992–1995 zajmowała się dziennikarstwem muzycznym, prowadziła wiele autorskich programów radiowych m.in. w radiu GdańskKrakówBiałystokSzczecin czy w radiu Gorzów w rodzinnym Gorzowie Wielkopolskim .
Wraz z Markiem Kościkiewiczem i Markiem Tysperem wiosną 2010 zasiadała w jury pierwszej edycji programu Śpiewaj i walcz produkcji TVP1 .
Piosenkarka mieszka w Warszawie. Nie ma dzieci, nie była w związku małżeńskim; była związana m.in. na początku lat 70. z kompozytorem Januszem Komanem, autorem części jej piosenek.
W 2014 roku startowała w Warszawie z ramienia PO jako kandydatka do Rady Miasta i uzyskała mandat.
Oryginał - tak
Adres - krystyna@pronko.pl
Dedykacja - nie
Czas oczekiwania - 3 dni

48. Michel Moran

Hejka!
Dziś opiszę wam autografy, które dostałem w tym tygodniu. Pierwszym z nich jest autograf znanego szefa kuchni Michela Morana. 
Michel Moran (ur. 1965 w Paryżu) – mistrz kuchni, restaurator, juror polskiej edycji Master Chef emitowanej w TVN.
Z pochodzenia jest Andaluzyjczykiem. Od 33 lat pracuje w gastronomii. Studiował w szkole hotelarstwa Jean Doruant. Praktyki zawodowe odbywał m.in. w pięciogwiazdkowym hotelu Royle Monceau zlokalizowanym w samym sercu Paryża oraz w restauracji Le Jardin oznaczonej 2 gwiazdkami w przewodniku Michelin.
Od 2004 jest właścicielem i szefem kuchni restauracji Bistro de Paris mieszczącej się w budynku warszawskiej Opery Narodowej, która otrzymała rekomendacje od Michelina w 2012 roku. W 2013 roku wydał swoja książkę kucharską szeroko recenzowaną w portalach internetowych.
W 2006 roku został wyróżniony francuskim odznaczeniem narodowym, Ordre du Mérite Agricole przyznanym przez ministra rolnictwa, Dominique Bussereau, za promowanie narodowych produktów rolnych oraz ryb i owoców morza.
Oryginał - tak
Adres - bistrodeparis@o2.pl
Dedykacja - tak
Czas oczekiwania - aż 100 dni

sobota, 11 kwietnia 2015

47. Anna Dymna

Na koniec autograf aktorki, której nie trzeba przedstawiać oto Anna Dymna:
Oryginał - tak
Adres - fundacja@mimowszystko.org
Dedykacja - tak
Czas oczekiwania - aż 100 dni

piątek, 10 kwietnia 2015

46. Aleksander Doba

Za ten autograf chciałbym podziękować cioci Agacie, która osobiście zna pana Aleksandra. Jestem bardzo szczęśliwy, bo wiele słyszałem o panie Aleksandrze i chciałem mieć jego autograf. Oto dwie podpisane karty(dedykacja na obu;na obydwu była ona z nazwiskiem, które ze względów wiadomych zmazałem):
Aleksander Ludwik Doba (ur. 9 września 1946 w Swarzędzu) – polski podróżnik, kajakarz, zdobywca i odkrywca. Jako pierwszy człowiek w historii samotnie przepłynął kajakiem Ocean Atlantycki z kontynentu na kontynent (z Afryki do Ameryki Południowej) wyłącznie dzięki sile mięśni. Opłynął kajakiem Morze Bałtyckie i Bajkał. Również jako pierwszy opłynął całe polskie wybrzeże z Polic do Elbląga oraz Polskę po przekątnej z Przemyśla do Świnoujścia. Brązowy medalista mistrzostw Polski w kajakarstwie górskim. 19 marca 2015 został honorowym obywatelem Swarzędza.
Dzieciństwo spędził w Swarzędzu. Ukończył Politechnikę Poznańską. Od lat 70. XX wieku mieszka w Policach. Pracował w Zakładach Chemicznych Police. Obecnie na emeryturze. Rodzina: żona Gabriela, dwóch synów – Bartłomiej i Czesław oraz dwie wnuczki Olga oraz Agata (córki Bartłomieja i Katarzyny).
Oryginał - tak
Adres - -
Dedykacja - tak
Czas oczekiwania - -

45. Charles Pic

Ten podpis pochodzi od francuskiego kierowcy rajdowego Charlesa Pica.

Charles Pic (ur. 15 lutego 1990 w Montélimar) – francuski kierowca wyścigowy, od sezonu 2014 pełniący funkcję kierowcy testowego w Lotusie. Wraz z bratem Arthurem Pikiem mieszka w swoim rodzinnym domu w Montélimar we Francji.
Francuz rozpoczął karierę w 2002 roku, od startów w kartingu. W 2006 roku przeszedł do wyścigów samochodów jednomiejscowych, debiutując we Francuskiej Formule Renault Campus. Wygrawszy jeden wyścig, sezon zakończył na 3. pozycji. W kolejnym sezonie Pic startował równolegle, w europejskiej oraz francuskiej Formule Renault, ukończył je odpowiednio na 4. i 3. miejscu w końcowej klasyfikacji. W latach 2008–2009 ścigał się dla francuskiej ekipy Tech 1 Racing, w World Series by Renault. Pierwszy sezon ukończył na 6. pozycji w klasyfikacji genealnej, zwyciężając w dwóch wyścigach. W drugim roku startów ponownie odniósł dwie wygrane i zajął 3. pozycję w końcowej klasyfikacji.
W sezonie 2010 Francuz podpisał kontrakt z holenderskim zespole Arden International na starty w zimowym i głównym cyklu serii GP2.
W azjatyckiej edycji, w drugiej rundzie zdobył pole position. W wyniku serii błędów, wyścig zakończył jednak poza strefą punktową. Pierwsze punkty zdobył w wyścigu długim wBahrajnie, gdzie zajął szóstą pozycję. Dzień później odniósł pierwsze zwycięstwo, w sprincie. W ostatniej rundzie sezonu, również na torze Sakhir, Pic po raz drugi stanął na podium, tym razem zajmując trzecią pozycję. Zajął piąte miejsce w końcowej klasyfikacji.
W europejskim cyklu Pic zwyciężył w inauguracyjnym wyścigu sezonu, na torze Circuit de Catalunya w Hiszpanii. Punkty zdobył jeszcze czterokrotnie, stając po raz drugi na podium (zajął trzecie miejsce, po starcie z pierwszego pola startowego). Ostatecznie w klasyfikacji generalnej Francuz został sklasyfikowany na 10. miejscu.
W sezonie 2011 Francuz podpisał kontrakt z hiszpańską ekipą Barwa Addax. Trzykrotnie zwyciężył w kwalifikacjach (na Valencia Street CircuitNürburgring oraz Autodromo Nazionale di Monza). W trakcie zmagań sześciokrotnie znalazł się w pierwszej trójce, odnosząc przy tym dwa zwycięstwa, na torach Circuit de Catalunya oraz Circuit de Monaco. W wyniku nie ukończenia drugiego wyścigu na Monzie, Pic stracił szansę na tytuł wicemistrzowski, przegrywając go o dwa punkty. Ostatecznie mistrzostwa zakończył na 4. pozycji.
W sezonie 2012 Formuły 1 Pic dostał angaż pierwszego kierowcy w zespole Marussia F1 Team. W pierwszych w karierze kwalifikacjach w tej serii, do Grand Prix Australii zajął 22. miejsce.
Oryginał - tak
Adres - charles.pic@capracing.fr
Dedykacja - tak
Czas oczekiwania - 20 dni

44. Sebastian Stankiewicz

Ten jest od polskiego aktora Sebastiana Stankiewicza. Jedyną cechą szczególną tegoż grafu jest czas oczekiwania. Dostałem jedno zdjęcie z dedykacją i jedno bez.
Oto one:
Z dedykacją.
I bez.
Oryginał - tak
Adres - kontakt
Dedykacja - tak
Czas oczekiwania - aż 85 dni

43. Danijel Pranjić

Oto drugi autograf gracza klubu z Aten. Oby dwa były w jednej kopercie.
Przedstawiam wam:
Danijel Pranjić (ur. 2 grudnia 1981 w Našicach) – chorwacki piłkarz grający na pozycji lewego pomocnika i lewego obrońcy. Od 2013 jest zawodnikiem klubu Panathinaikosu.
Pranjić rozpoczynał swoją karierę w NK NAŠK. Następnie występował w NK Papuk i NK Belišće z którego zaraz po sezonie 2001/02 odszedł do pierwszoligowego NK Osijek, w barwach którego zadebiutował w ekstraklasie (26 lipca 2002 w zremisowanym 1:1 meczu z NK Zagrzeb). Od razu wskoczył do pierwszego składu i rozegrał prawie wszystkie mecze w sezonie – 30 meczów na 32 możliwe. Osijek zakończył sezon na niskim 8. miejscu w tabeli. Kolejny sezon dla drużyny Pranjicia był lepszy i NK zajęło 4. miejsce a on zdobył 2 gole w 23 meczach. Siłą rzeczy dobry sezon w jego wykonaniu zaowocował transferem do silniejszego Dinama Zagrzeb. W Dinamie Pranjić spędził jeden sezon, niezbyt udany dla stołecznej drużyny, która zajęła dopiero 7. miejsce w lidze. Pranjić grał jednak dobrze – 29 razy wystąpił w barwach Dinama i zdobył 2 bramki, a w lipcu 2005 za 500 tysięcy euro przeszedł do holenderskiego SC Heerenveen. W Heerenveen także gra w pierwszej jedenastce. W sezonie 2005/2006 zdobył 5 bramek w Eredivisie. Heerenveen z Pranjiciem w składzie zajęło 7. miejsce gwarantujące start w play-off o miejsce w Pucharze UEFA. Ostatecznie Heerenveen zdołało się zakwalifikować do europejskich pucharów dzięki wygraniu finału z FC Twente Enschede. Pranjić grał w obu finałowych meczach. W sezonie 2008/09 wraz z SC Heerenveen zdobył Puchar Holandii, po czym przeszedł do Bayernu Monachium. W lipcu 2012 roku podpisał kontrakt ze Sportingiem CP. W trakcie sezonu 2012/2013 był wypożyczony do Celty Vigo. Latem 2013 przeszedł do Panathinaikosu.
Oryginał - tak
Adres - paoinfo@pao.gr
Dedykacja - nie
Czas oczekiwania - 16 dni

42. David Mendes da Silva Gonçalves

Witam wszystkich czytelników mego bloga :))))! Chciałbym zaraz na początku przeprosić za brak postów w ostatnim czasie, ale było to spowodowane sprawdzianem szóstoklasisty, świętami i wyjazdem w góry. Za to dzisiaj opisze wszystkie autografy z tego tygodnia - aż 6!
Oto pierwszy :
Info o tym piłkarzu:
David Mendes da Silva Gonçalves (ur. 4 sierpnia 1982 w Rotterdamie) –piłkarz holenderski grający na pozycji defensywnego pomocnika lub środkowego obrońcy.
Rodzice Mendesa pochodzą z Republiki Zielonego Przylądka, ale David urodził się już w Rotterdamie. Jest wychowankiem małego klubu z tego miasta o nazwie Activitas. Jego pierwszym profesjonalnym klubem była Sparta Rotterdam, w barwach której 14 kwietnia 2000 zadebiutował w Eredivisie. Już w następnym sezonie wywalczył miejsce w podstawowej jedenastce Sparty, jednak w sezonie 2001/2002 spadł z zespołem z ligi i w Eerste divisie grał przez pół roku. Zimą 2003 trafił do Ajaksu Amsterdam, jednak nie miał szans na grę w tej drużynie i nie zaliczając w Ajaksie żadnego meczu wrócił do Sparty, w której spędził cały sezon 2003/2004, ale nie zdołał z nią powrócić do ekstraklasy. Latem 2004 Mendes przeszedł do NAC Breda i tym samym ponownie zawitał w szeregi Eredivisie. W NAC dwukrotnie pomagał zespołowi w uniknięciu degradacji, w tym w sezonie 2005/2006 po barażach. Dobra i równa forma w zespole z Bredy zaowocowała transferem do jednej z czołowych drużyn Holandii, AZ Alkmaar. W AZ wywalczył miejsce w podstawowej jedenastce i z zespołem tym awansował do ćwierćfinału Pucharu UEFA oraz zajął 3. miejsce w Eredivisie. W sezonie 2008/2009 wywalczył mistrzostwo Holandii.
W 2010 roku Mendes przeszedł Red Bull Salzburg. W sezonie 2011/2012 wywalczył z nim mistrzostwo oraz Puchar Austrii. W 2013 roku został zawodnikiem Panathinaikosu.
Oryginał - tak
Adres - paoinfo@pao.gr
Dedykacja - nie
Czas oczekiwania - 16 dni