Zawieszenie - TYMCZASOWE!!!

Witam. Od ostatniego postu minęło ponad pół roku i niestety w najbliższym czasie nie będzie. Przepraszam wszystkich, którzy tu zaglądali przez te pół roku. Tymczasowo zawieszam bloga - co to znaczy? Nie będę publikował postów. Jednakże można będzie do mnie pisać i wymieniać się (zakładka wymiana będzie aktualizowana). Jeśli chodzi o powody zawieszenia to wymienię chociażby brak paczek, częste awarie komputera i częste przerwy w dostępności internetu. Było ich jeszcze kilka. I ważna informacja - NIE KOŃCZĘ Z BLOGIEM!!! Za jakiś czas być może znów będę regularnie pisał.
Pozdrawiam.

96. Thiago Silva - wymarzony, idealna wymiana

Witam was w kolejnym dzisiejszym poście. Tym razem przedstawiam wam autograf brazylijskiego piłkarza Thiago Silvy. Autograf pochodzi z wymiany z Piotrem. Jestem niezmiernie szczęśliwy z tego autografu, gdyż Thiago Silva to jeden z moich ulubionych piłkarzy. Oto i on:

Thiago Emiliano da Silva (ur. 22 września 1984 w Rio de Janeiro) – brazylijski piłkarz występujący na pozycji środkowego obrońcy we francuskim klubie Paris Saint-Germain F.C. Jako dziecko Thiago Silva uczył się grać w piłkę nożną w klubie Fluminense F.C., ale nigdy nie podpisał z nimi profesjonalnego kontraktu. Występował on na pozycjach skrzydłowych. RS Futebol zaoferował mu wtedy kontrakt, który zgodził się podpisać. Został on tam bardzo szybko zauważony przez EC Juventude. Zgodził się on wtedy na transfer do tego właśnie klubu. Zmienił on w tym klubie pozycję ze skrzydłowego na środkowego obrońcę. Po bardzo udanym sezonie spędzonym w EC Juventude został zauważony przez wiele europejskich klubów. Postanowił przenieść się do FC Porto. W nowym klubie nie wystąpił w żadnym oficjalnym meczu, co było powodem przenosin do Dinama Moskwa. Po wielu chorobach i kontuzjach zawodnik postanowił wrócić do klubu, w którym uczył się grać w piłkę.

W Fluminense F.C. Thiago Silva w końcu odzyskał starą dobrą formę i w końcu skończyły się jego problemy ze zdrowiem.Fluminense F.C. skończyło sezon na piętnastym miejscu, a w następnym sezonie z pomocą Thiago Silvy udało się im skończyć rozgrywki na czwartym miejscu.

W grudniu 2008 roku Thiago Silva podpisał kontrakt z A.C. Milan. Cena transferu wyniosła 10 milionów euro. Zawodnik oficjalnie został zarejestrowany jako gracz A.C. Milan w lipcu 2009 roku.

W nowym klubie zadebiutował 21 stycznia 2009 roku w towarzyskim meczu z Hannover 96. Jego debiutem w oficjalnym meczu było wygrane 2−1 towarzyskie spotkanie z AC Siena.

Po dołączeniu do AC Milan Thiago Silva zbierał same bardzo dobre recenzje, głównie za grę do przodu. Stworzył on po zakończeniu kariery przez Paolo Maldiniego duet z Alessandro Nestą najlepszych środkowych obrońców w Serie A. Został on uznany najlepszym obrońcą w Serie A. 8 listopada 2009 roku zdobył swojego pierwszego gola w nowym klubie w meczu zS.S. Lazio. 13 września 2011 roku w ostatniej minucie zdobył gola dającego AC Milan remis z FC Barcelona na Camp Nou w ramach fazy grupowej Ligi Mistrzów.

17 maja 2011 roku AC Milan ogłosił przedłużenie kontraktu z Thiago Silvą do 30 czerwca 2016 roku. 14 lipca 2012 roku przeniósł się do Paris Saint-Germain F.C. za 42 miliony euro. Z Paris Saint-Germain F.C. zdobył dwa mistrzostwa Ligue 1. W 2008 roku został został powołany do kadry olimpijskiej prowadzonej przez Carlosa Dungę na XXIX Letnie Igrzyska Olimpijskie w Pekinie, gdzie razem z reprezentacją Brazylii zdobył brązowy medal. W 2013 roku został powołany do kadry przez Felipe Scolariego na Puchar Konfederacji w Brazylii, gdzie razem ze swoją reprezentacją zajął 1 miejsce pokonując w finale Hiszpanię (3:0). W 2014 roku został powołany do kadry prowadzonej przez Felipe Scolariego na Mistrzostwa Świata w Brazylii, gdzie razem z reprezentacją Brazylii zajął 4 miejsce ulegając w półfinale z Niemcami (1:7) i w meczu o 3 miejsce z Holendrami (0:3).

Oryginał - tak

Adres - wymiana

Dedykacja - nie

Czas oczekiwania - -

95. Christian Danner - najszybsza przesyłka

Witam w kolejnym poście. Dziś miła odmiana bo pogoda się poprawiła. Tak jak z tytułu postu wynika dziś przedstawię wam autograf na który czekałem najkrócej ze wszystkich, bo 4 dni. Na dodatek dwie karty z oryginalnymi podpisami jeszcze bardziej sprawiają, że ta przesyłka jest wyjątkowa. Autorem tegoż autografu jest były niemiecki kierowca formuły 1 i pierwszy mistrz formuły 3000 Christian Danner. 

Otrzymałem dwie karty(pierwsza na wymianę) :

- pierwsza:

- druga: 

Christian Danner (ur. 4 kwietnia 1958 roku w Monachium) – były niemiecki kierowca wyścigowy. Christian jest synem znanego eksperta ds. bezpieczeństwa samochodowego, Maksa Dannera. Ściganie się rozpoczął w Pucharze Renault 5. Został pierwszym mistrzem Formuły 3000 (w roku1985). Ma za sobą starty w Formuły 1: w latach 1985 – Formuła 1 Sezon 1987 oraz 1989 w zespołach Zakspeed, Osella i Rial, kiedy to w 36 wyścigach zdobył 4 punkty. W 1990 roku ścigał się w Japońskiej Formule 3000 w zespole Leyton House, a w 1991 roku wystartował BMW w jednym wyścigu serii BTCC. Następnie ścigał się w seriach Champ Car oraz DTM. Obecnie ściga się w serii dla byłych kierowców Formuły 1 – Grand Prix Masters.

Jest także komentatorem sportowym dla telewizji RTL.

Oryginał - tak

Adres - office@christian-danner.net

Dedykacja - nie

Czas oczekiwania - 4 dni

94. Fabian Cancellara

Witam was w kolejnym poście. Mamy dziś koszmarną pogodę. Został mi jeszcze tydzień ferii i muszę jakoś to wykorzystać. Mimo wszystko przedstawiam wam autograf jedynego kolarza w historii, który zdobył czterokrotnie tytuł szosowego mistrza świata - Fabiana Cancellari. 

Fabian Cancellara (ur. 18 marca 1981 w Wohlen) – szwajcarski kolarz szosowy, dwukrotny medalista olimpijski i siedmiokrotny medalista mistrzostw świata. Jest jedynym kolarzem w historii, który cztery razy zdobył tytuł szosowego mistrza świata. Obecnie jest zawodnikiem drużyny Trek - Segafredo. Już za czasów juniorskich Cancellara zwrócił na siebie uwagę jako specjalista od jazdy na czas, kiedy to dwukrotnie został mistrzem świata w tej dyscyplinie (1998 i 1999). W dwóch pierwszych latach swojej zawodowej kariery (2001-2002) Cancellara jeździł dla drużyny Mapei-Quick Step. Już w roku swojego debiutu wygrał prolog i generalną klasyfikację Wyścigu Dookoła Wyspy Rodos, który to wyczyn powtórzył w roku następnym. W 2002 wygrywał etapy w mniejszych wyścigach, jak również swój pierwszy z trzech tytułów mistrza Szwajcarii w jeździe na czas. Przełom w jego karierze nastąpił po przejściu do drużyny Fassa Bortolo (2003), kiedy to wygrał prologi w Tour de Romandie oraz w Tour de Suisse.

W 2004 Cancellara w swoim pierwszym występie w Tour de France wygrał prolog i założył żółtą koszulkę lidera, którą nosił jeszcze przez jeden etap. Dwa lata później zwyciężył w prestiżowym klasyku Paryż-Roubaix, jako pierwszy Szwajcar od 83 lat. Z początkiem 2006 Cancellara zmienił barwy i dołączył do drużyny Bjarne Riisa – Team CSC, co zaowocowało wygranymi w czasówce na Tirreno - Adriático, wspomnianą wygraną w Paryż-Roubaix, jak również zwycięstwem w etapie na czas w wyścigu Dookoła Katalonii. W międzyczasie zdobył brązowy medal na mistrzostwach świata w Madrycie w 2005 roku. Rok później, podczas mistrzostw w Salzburgu zdobył złoto.

W 2007 Cancellara zdeklasował rywali na prologu Tour de France, w którym na trasie 7,9 km uzyskał 13 sekund przewagi nad drugim Andreasem Klödenem i 23 sekundy nad trzecim George'em Hincapiem. Przez następne dni jeździł w żółtej koszulce lidera wyścigu. Na trzecim etapie kolejnym zwycięstwem umocnił się na pozycji lidera. Dopiero na siódmym etapie stracił prowadzenie w klasyfikacji generalnej na rzecz Linusa Gerdemanna z Teamu T-Mobile. W 2008 roku wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Pekinie, gdzie był najlepszy w jeździe na czas, a ze starty wspólnego zajął drugie miejsce za Hiszpanem Samuelem Sánchezem. Rok później wygrał w swej koronnej konkurencji na mistrzostwach świata w Mendrisio.

W 2010 ponownie wygrał wyścig Paryż-Roubaix. Po tym zwycięstwie plotkowano o obecności w jego rowerze elektrycznego silnika, gdyż po zmianie roweru, co oznaczało pozostanie kilka sekund za grupą w której jechał, w ciągu zaledwie kilku sekund doszedł "grupkę Toma Boonena", a zaraz potem bez problemu od niej odjechał. W tym samym roku po prologu w Rotterdamie po raz kolejny zdobył żółtą koszulkę lidera Tour de France. Na trzecim etapie jako lider wyścigu zorganizował strajk kolarzy demonstrując dyrektorom wyścigu, że trasa była za trudna (na trasie doszło do wielu kraks; w wyniku jednej z nich musiał wycofać się jeden z faworytów wyścigu – Fränk Schleck). Wiązało się to z utratą koszulki lidera na rzecz Sylvaina Chavanela. Cancellara odzyskał ją na następnym etapie, ponieważ Chavanel borykał się z wieloma defektami. Fabian dojechał w pierwszej grupie i oprócz odzyskania żółtej koszulki wyprowadził także swojego kolegę z drużyny Andy'ego Schlecka na dobrą pozycję wyjściową do walki o zwycięstwo w klasyfikacji generalnej. Na tym wyścigu zdołał jeszcze wygrać czasówkę z ogromną przewagą nad trzecim Bertem Grabschem. Drugi Tony Martin stracił do niego 17 sekund. W tym samym roku Szwajcar wystartował także w Vuelta a España, lecz podczas 19. etapu zsiadł z roweru i wycofał się z wyścigu wbrew dyrektorom zespołu (chciał mieć więcej czasu na przygotowania do mistrzostw świata), czym wywołał skandal w środowisku kolarskim oraz złość dyrektorów zespołu. Kilka dni później pojawiła się informacja, że od przyszłego roku Cancellara nie będzie jeździł w barwach drużyny Saxo Bank. Zapowiedział, że decyzję gdzie będzie jeździł w przyszłym roku, podejmie po mistrzostwach świata. Pod koniec września po raz czwarty został mistrzem świata w jeździe indywidualnej, wygrywając z przewagą ponad minuty nad drugim Davidem Millarem z Wielkiej Brytanii podczas mistrzostw świata w Geelong.

Wystartował także na mistrzostwach świata w Kopenhadze w 2011 roku, zajmując w jeździe na czas trzecie miejsce, za Niemcem Tonym Martinem i Brytyjczykiem Bradleyem Wigginsem. Na tej samej imprezie był czwarty w wyścigu ze startu wspólnego, przegrywając walkę o podium z Niemcem André Greipelem. W 2012 roku wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Londynie, ale nie odniósł sukcesów. Na około 15 km przed metą wyścigu ze startu wspólnego Cancellara, jadący w czołówce, rozbił się na jednym z zakrętów i do mety dotarł dopiero na 106. pozycji. Po tym upadku Szwajcar nie zdołał stanąć na podium także w jeździe na czas, kończąc rywalizację na siódmej pozycji. 

Najważniejsze osiągnięcia:

• 1998
  •  1. miejsce w mistrzostwach świata juniorów (jazda indywidualna na czas)
• 1999
  •  1. miejsce w mistrzostwach świata juniorów (jazda indywidualna na czas)
• 2000
  • 2. miejsce w mistrzostwach świata do lat 23 (jazda indywidualna na czas)
• 2001
  •  1. miejsce w Tour of Rhodes
    • 1. miejsce na prologu
  • 2. miejsce w GP Eddy Merckx (razem z Michael Rogersem)
  • 2. miejsce w Duo Normand (razem z Michael Rogersem)
• 2002
  •  1. miejsce w mistrzostwach Szwajcarii (jazda indywidualna na czas)
  • 1. miejsce w GP Eddy Merckx (razem z László Bodrogim)
  •  1. miejsce w GP Erik Breukink
    • 1. miejsce na etapie 3b
  •  1. miejsce w Tour of Rhodes
    • 1. miejsce na prologu
  • 1. miejsce na 1. etapie Österreich-Rundfahrt
  • 1. miejsce na 3. etapie Ytong Bohemia Tour
  • 2. miejsce w Chrono des Nations
• 2003
  • Tour de Romandie
    • 1. miejsce na prologu
    • 1. miejsce w klasyfikacji punktowej
  • 1. miejsce na prologu Tour de Suisse
  • 1. miejsce na 4. etapie Tour of Belgium
• 2004
  •  1. miejsce w mistrzostwach Szwajcarii (jazda indywidualna na czas)
  • 1. miejsce na prologu Tour de France
  • 1. miejsce na 1. etapie Setmana Catalana
  • 1. miejsce na 4. etapie Tour de Luxembourg
  • 1. miejsce na 4. etapie Tour of Qatar
  • 4. miejsce w wyścigu Paryż-Roubaix
• 2005
  •  1. miejsce w mistrzostwach Szwajcarii (jazda indywidualna na czas)
  • 1. miejsce na 4. etapie Paryż-Nicea
  •  3. miejsce w mistrzostwach świata (jazda indywidualna na czas)
  • 1. miejsce na 5. etapie Setmana Catalana
  • 2. miejsce w Tour de Luxembourg
    • 1. miejsce na 3b etapie
• 2006
  •  1. miejsce w mistrzostwach Szwajcarii (jazda indywidualna na czas)
  •  1. miejsce w mistrzostwach świata (jazda indywidualna na czas)
  •  1. miejsce w Post Danmark Rundt
    • 1. miejsce na 2. i 5. etapie
  • 1. miejsce w Paryż-Roubaix
  • 1. miejsce na 5. etapie Tirreno-Adriático
  • 1. miejsce na prologu Volta a Catalunya
• 2007
  •  1. miejsce w mistrzostwach Szwajcarii (jazda indywidualna na czas)
  •  1. miejsce w mistrzostwach świata (jazda indywidualna na czas)
  • Tour de France
    • 1. miejsce na prologu i 3. etapie
    • Lider wyścigu od 1 do 6 etapu
  • 1. miejsce na prologu i 9. etapie Tour de Suisse
  • 2. miejsce w E3 Harelbeke
• 2008
  •  1. miejsce w igrzyskach olimpijskich (jazda indywidualna na czas)
  •  2. miejsce w igrzyskach olimpijskich (start wspólny)
  •  1. miejsce w mistrzostwach Szwajcarii (jazda indywidualna na czas)
  •  1. miejsce w Tirreno-Adriático
    • 1. miejsce na 5. etapie (jazda indywidualna na czas)
  • 1. miejsce w Mediolan-San Remo
  • 1. miejsce na 7. i 9. etapie Tour de Suisse
  • 1. miejsce na prologu Tour of California
  • 1. miejsce na prologu Tour de Luxembourg
  • 1. miejsce na 20. etapie Tour de France
  • 2. miejsce w Paryż-Roubaix
  • 1. miejsce na 1. etapie Tour de Pologne (z drużyną CSC Saxo Bank)
• 2009
  •  1. miejsce w mistrzostwach Szwajcarii (start wspólny)
  •  1. miejsce w mistrzostwach świata (jazda indywidualna na czas)
  • 1. miejsce na 1. etapie Tour de France
  •  1. miejsce w Tour de Suisse
    • 1. miejsce na prologu i 9. etapie (ITT)
    •  1. miejsce w klasyfikacji punktowej
  • 1. miejsce na prologu Tour of California
  • 1. miejsce na 1. (ITT) i 7. etapie (ITT) Vuelta a España
• 2010
  • 1. miejsce w Tour of Oman
  • 1. miejsce w E3 Prijs Vlaanderen
  • 1. miejsce w Ronde van Vlaanderen
  • 1. miejsce w Paryż-Roubaix
  • 1. miejsce na prologu Tour de Suisse
  • 1. miejsce na prologu i 19. etapie Tour de France
  •  1. miejsce w mistrzostwach świata (jazda indywidualna na czas)
• 2011
  •  1. miejsce w mistrzostwach Szwajcarii (jazda indywidualna na czas)
  • 1. miejsce w E3 Prijs Vlaanderen
  • 1. miejsce na prologu Tour de Luxembourg
  • 1. miejsce na 7. etapie Tirreno-Adriático
  • 1. miejsce na prologu i 9. etapie Tour de Suisse
  •  3. miejsce w mistrzostwach świata (jazda indywidualna na czas)
  • 2. miejsce w Mediolan-San Remo
  • 2. miejsce w Paryż-Roubaix
  • 3. miejsce w Ronde van Vlaanderen
• 2012
  •  1. miejsce w mistrzostwach Szwajcarii (jazda indywidualna na czas)
  • 1. miejsce na 7. etapie Tirreno-Adriático (I.T.T.)
  • 1. miejsce w Strade Bianche
  • 2. miejsce w Mediolan-San Remo
  • 1. miejsce na prologu Tour de France
• 2013
  • 4. miejsce w Strade Bianche
  • 3. miejsce w Mediolan-San Remo
  • 1. miejsce w E3 Harelbeke
  • 1. miejsce w Ronde van Vlaanderen
  • 1. miejsce w Paryż-Roubaix
  •  1. miejsce w mistrzostwach Szwajcarii (jazda indywidualna na czas)
  • 1. miejsce na 7. etapie Österreich-Rundfahrt
  • 1. miejsce na 11. etapie Vuelta a España (jazda indywidualna na czas)
  •  3. miejsce w mistrzostwach świata (jazda indywidualna na czas)
  • 2. miejsce na 7. etapie Tour de Pologne
• 2014
  • 1. miejsce w Ronde van Vlaanderen
  • 2. miejsce w Mediolan-San Remo
  • 3. miejsce w Paryż-Roubaix
  •  1. miejsce w mistrzostwach Szwajcarii (jazda indywidualna na czas)
• 2015
  • 1. miejsce na 7. etapie Tirreno-Adriático 2015 (jazda indywidualna na czas)
• 2016
  • 1. miejsce w Trofeo Serra de Tramuntana

Oryginał - tak

Adres - presse@infrontringier.ch

Dedykacja - nie

Czas oczekiwania - 9 dni