156. Robert Biedroń

Witam, cześć i czołem! Jak w poprzednim poście, tak też dziś przedstawiam wam autografy zdobyte na zeszłorocznych targach książki w Krakowie - autografy znanego i jednego z niewielu pozytywnych (i lubianych) polskich polityków - pana Roberta Biedronia. Zdjęcia bez dedykacji przeznaczam na wymianę, a ponadto udało mi się zrobić z nim zdjęcie. Oto i one:

Zdjęcie z Panem Robertem:

Garść informacji:

"Robert Biedroń (ur. 13 kwietnia 1976 w Rymanowie) – polski polityk, działacz na rzecz osób LGBT i publicysta. Założyciel i w latach 2001–2009 prezes Kampanii Przeciw Homofobii, od 2011 do 2014 poseł na Sejm VII kadencji, od 2014 prezydent Słupska. 

Urodził się 13 kwietnia 1976 w Rymanowie, a wychował w Krośnie. Jest synem Heleny i Zdzisława. Ma dwóch młodszych braci i młodszą siostrę. Jego matka należała do Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, a ojciec do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. 

Jego rodzice postanowili zapisać go do technikum hotelarskiego w Ustrzykach Dolnych, ponieważ uczono tam trzech języków obcych na raz (francuskiego, rosyjskiego i angielskiego), a Robert Biedroń wykazywał zainteresowanie językami obcymi. W 1991 wyjechał do Ustrzyk Dolnych i zamieszkał w internacie. W czasie swojego pobytu w tej miejscowości uświadomił sobie, że jest homoseksualistą. Jak wspominał, w szkole twierdzono, że homoseksualizm jest zboczeniem, zaburzeniem i grzechem, na skutek czego przeżywał kryzys psychiczny, a nawet miewał myśli samobójcze. 

W 1995, w czasie swojego pobytu w Berlinie, zapoznał się z działalnością organizacji LGBT Manometer. Wtedy postanowił zająć się działalnością społeczną na rzecz mniejszości seksualnych. Technikum ukończył w następnym roku. Następnie rozpoczął studia politologiczne na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie[5][6]. W czasie studiów był działaczem Stowarzyszenia Lambda. W 1998 zapisał się do Socjaldemokracji Rzeczypospolitej Polskiej, przystąpił również do jej organizacji młodzieżowej. Po przekształceniach partyjnych został działaczem Sojuszu Lewicy Demokratycznej. W 2003 uzyskał tytuł zawodowy magistra nauk politycznych. 

Podjął również studia doktoranckie na Wydziale Nauk Politycznych Akademii Humanistycznej im. Aleksandra Gieysztora w Pułtusku, których nie ukończył. Został absolwentem Szkoły Liderów Politycznych i Społecznych oraz Szkoły Praw Człowieka przy Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka. W czasie swojego pobytu w Ustrzykach Dolnych zdobył uprawnienia przewodnika górskiego. Deklaruje znajomość języków angielskiego, francuskiego, rosyjskiego i włoskiego. 

Po ukończeniu studiów wyjechał na rok do Londynu, gdzie działał w organizacji OutRage!, działającej na rzecz praw osób LGBT. 

Jesienią 2000 wraz z krytykiem filmowym i pisarzem Bartoszem Żurawieckim podjął inicjatywę utworzenia organizacji, która za cel obierze sobie walkę ze stereotypami oraz uprzedzeniami wobec gejów i lesbijek. 11 września 2001 założył ogólnopolską organizację pozarządową o nazwie Kampania Przeciw Homofobii i przez osiem lat pełnił funkcję jej prezesa. 1 maja 2001 wraz z Piotrem Ikonowiczem, jako jedyni aktywni politycy, wziął udział w pierwszej w Polsce Paradzie Równości. 9 lutego 2009 ogłosił swoją rezygnację ze stanowiska prezesa KPH, pozostając członkiem jej zarządu. 

W 2007 wydał książkę popularnonaukową Tęczowy elementarz, poruszającą kwestie związane z LGBT. Wystąpił do Ministerstwa Edukacji Narodowej, by jego książkę zakwalifikować jako lekturę uzupełniającą w szkołach średnich, wzbudzając tą inicjatywą krytykę ze strony polityków. 

Od 2009 był prezesem Instytutu Podkarpackiego, zrzeszeniem powołanym dla rozwoju lokalnych organizacji pozarządowych. Współpracował jako konsultant różnych organizacji praw człowieka z Polski i zagranicy. Był fundatorem fundacji Instytutu Myśli Demokratycznej, członkiem rady programowej Zielonego Instytutu, przewodniczącym rady Fundacja Trans-Fuzja, członkiem rady nadzorczej Fundacji Replika i członkiem rady Fundacji Równość. Był także ekspertem unijnym w sprawach antydyskryminacyjnych i członkiem Rady Programowo-Konsultacyjnej przy pełnomocniku rządu ds. równego statusu kobiet i mężczyzn oraz doradcą wicepremier Izabeli Jarugi-Nowackiej. 

Zajmował się działalnością publicystyczną, jego teksty ukazywały się m.in. w „Gazecie Wyborczej”, „Trybunie”, „Polityce” i „Rzeczpospolitej”. Prowadził też własne wydawnictwo AdPublik. 

Na początku września 2014 Robert Biedroń wyraził chęć kandydowania na prezydenta Słupska, gdy urzędujący wówczas prezydent Maciej Kobyliński ogłosił rezygnację z ubiegania się o kolejną kadencję. W trakcie kampanii zarzucano mu, że nie miał żadnych powiązań z miastem (przeprowadził się do niego w październiku 2014). Polityk określał ten stan jako swoją zaletę, wcześniej zarzucał dotychczasowemu prezydentowi m.in. nepotyzm i kumoterstwo. 

Wystartował ostatecznie jako kandydat niezależny z ramienia Komitetu Wyborczego Wyborców Roberta Biedronia „Nareszcie Zmiana”. Jego komitet wystawił także kandydatów do rady miasta, dwóch jego przedstawicieli uzyskało mandaty radnych. Jako największe problemy Słupska wskazywał zadłużenie, niskie nakłady na inwestycje, wydatki na oświatę i organizacje pozarządowe oraz małe pozyskiwanie środków unijnych. Deklarował zwiększenie rezerw budżetowych miasta i inwestycje w zieloną technologię, a także dokończenie budowy aquaparku Trzy Fale oraz odpartyjnienie miasta. Kandydował z hasłem wyborczym „Nadeszła zmiana”, zapowiadając zamiar sprawowania urzędu przez dwie kadencje. 

W I turze zagłosowało na niego 5972 osób, co stanowiło 20,34% wszystkich głosów ważnych. Przeszedł do II tury z posłem PO Zbigniewem Konwińskim, który zdobył 29,09% głosów. W drugiej turze zdobył 15 308 głosów (57,08%), wygrywając tym samym wybory. 

Po objęciu stanowiska na swoich zastępców powołał Krystynę Danilecką-Wojewódzką, długoletnią dyrektorkę liceum ogólnokształcącego i radną, a także radnego sejmiku z Platformy Obywatelskiej Marka Biernackiego. 

Po objęciu urzędu zapowiedział politykę oszczędzania (miasto na początku jego kadencji było zadłużone na ponad 300 milionów złotych). Uzyskał rozgłos, gdy zrezygnował z samochodu służbowego (na rzecz roweru lub komunikacji miejskiej) i odebrał urzędnikom miejskim dodatki na benzynę. Na jego wniosek rada miasta obniżyła jego pensję z ponad 12 do 10 tysięcy złotych. Sam obniżył pensje członkom zarządów spółek komunalnych, ograniczył liczbę członków organów tych przedsiębiorstw. Zlikwidował agencję Ziemia Słupska i Agencję Promocji Regionu, a także stanowisko rzecznika prasowego, jako organ doradczy powołał działającą społecznie Radę Prezydencką. Według opublikowanych danych z maja 2016 dochody miasta przekroczyły w tym czasie jego wydatki. 

W ramach polityki mieszkaniowej zainicjował program inwentaryzacji lokali, który doprowadził do ujawnienia w 2015 około 150 pustostanów, z których ponad 100 zostało w tymże roku wyremontowanych. Jednocześnie w 2015 podpisał zarządzenie przewidujące wzrost czynszów za najem lokali komunalnych. W 2016 wprowadził także abolicję dla osób zalegających z płatnościami czynszowymi. 

Jednym z powodów gospodarczych problemów zarządzanego przez Roberta Biedronia miasta okazała się sprawa aquaparku Trzy Fale. Budowa tego obiektu została zainicjowana w oparciu o umowę, którą podpisał poprzedni prezydent Maciej Kobyliński z przedsiębiorstwem Termochem. W 2013 ze względu na opóźnienia zerwano umowę z dotychczasowym wykonawcą. Do 2015 miasto wyłożyło na budowę ponad 70 milionów złotych, a obiekt został wówczas skończony w 70%. W związku z brakiem postępów Unia Europejska zażądała zwrotu dofinansowania. W czerwcu 2015 w postępowaniu sądowym zasądzono odszkodowanie na rzecz Termochemu, łącznie należności na rzecz tej firmy wyniosły około 20 milionów złotych. Prezydent Słupska zaproponował wówczas sprzedaż aquaparku, partnerstwo publiczno-prywatne lub dokończenie inwestycji przez miasto, wystąpił również o bezzwrotne wsparcie finansowe do ówczesnej premier Ewy Kopacz. W tym czasie dokonano też przesunięć w budżecie miasta na potrzeby spłaty zobowiązań. W lipcu 2015 rada miasta zdecydowała, że budowa będzie kontynuowana przez miejską spółkę Trzecia Fala. W tym samym miesiącu doszło do ugody z Termochemem, w wyniku czego przedsiębiorstwo zrezygnowało z części swoich roszczeń. 

Od 2002 jest związany z Krzysztofem Śmiszkiem, doktorem nauk prawnych, prezesem zarządu Polskiego Towarzystwa Prawa Antydyskryminacyjnego i działaczem KPH. 

Deklaruje się jako ateista. 

W 2016 został kawalerem francuskiego Narodowego Orderu Zasługi. 

W 2014 tygodnik „Polityka” na podstawie rankingu przeprowadzonego wśród polskich dziennikarzy parlamentarnych wymienił go wśród 10 najlepszych posłów, podkreślając pracowitość, kulturę i duży wkład w prace komisji sprawiedliwości. W 2015 wyróżniony Nagrodą Radia Tok FM im. Anny Laszuk, a w 2016 został laureatem Nagrody Różnorodności Kongresu Kobiet. Nagradzany również przez organizacje LGBT m.in. Tęczowym Laurem (2000) i tytułem „Człowieka Tęczy” (2004)." - Wikipedia

Oryginał - tak

Adres - -

Dedykacja - tak

Czas oczekiwania - -